ПОЛИТИКА НА АСИМИЛАЦИJА И ДИСКРИМИНАЦИJА

ПОЛИТИКА НА АСИМИЛАЦИJА И ДИСКРИМИНАЦИJА

НАБЛИЖУВА ТРАУРНАТА ПОВОРКА НА БУГАРСКИОТ УЛТРАНАЦИОНАЛИЗАМ

ЖЕСТОКА и тешко лечива е болеста, од која Бугарија многу години болува, не може воздух да си земе, безнадежно и беспомошно агонизира. Й останува единствената и последна можност, од која може да добие заслужно излекување. И тоа е Европската унија, на која Бугарија стана член од 1 јануари 2007 г. Тоа пак што си наумила дека и по добивањето на членството ќе може да продолжи со своето лакомење кон Република Македонија е апсурдно.

Велам апсурдно поради фактот, што во Европската унија за националшовини-зам место нема. Зашто во суштината на Унијата постои виталната неопходност, која ја условува нејзината фундаментална, принципиелна и перспективна идеја за општоевропски соживот, кој ја потврдува смислата на нејзиното постоење. Бидејќи Европската унија се залага за симнувањето на политичките граници меѓу државите и создавање на услови за вистинска соработка меѓу земјите што го сочинуваат европското семејство. При таа нова политичка ситуација, во која Бугарија сама посака да учествува, нејзините ултранационалисти, а тие се и во врвот на државната власт, изгубија секакви шанси да продолжат со своите болни стремежи за освојување на Република Македонија. Тоа е вистината и таа ќе го диктира строго и без компромиси во иднина однесувањето на Бугарија кон Република Македонија. (Кога велиме Бугарија, имаме во предвид не бугарскиот народ, а националшовинистичките елементи, што се наместиле во власта и го формираат лицето на државната политика.)

Кога го поставуваме прашањето кон Бугарија за нејзиниот однос кон македонското малцинство и ги даваме квалификациите асимилациjа и дискриминациjа, на тоа што таа го прави, ние, Македонците располагаме со многу аргументи и факти што го потврдуваат тоа. Да се запреме на осудените што лежеле затвор поради тоа што се чувствуваат Македонци; на јавната антимакедонска пропаганда, којато без запирање се шири во медиумите; на изјавите на поранешниот претседател Петар Стојанов и сегашниот Георги Прванов, на премиерот Станишев, на министерот на надворешните работи Калфин и други министри; на бугарските „историчари“, чии имиња постојано се присутни во бугарските весници и на телевизиските екрани; на забраните Македонците слободно да одбележуваат годишнините од зверското убијство на македонскиот револуционер Јане Сандански, извршено од слугите на царот Фердинанд; на одбивањето да биде регистрирана партијата на Македонците; на тепањето од страна на црвените баретки над Македонците; на демонстративното негирање на македонската нација, јазик, минато и култура; на „проверките“ што бугарската полиција ги направи по подавањето на документите за регистрација на ОМО „Илинден“-ПИРИН; на искажувањата на Надежда Михајлова, која на советувањето на мониторингкомисијата на претставниците на Советот на Европа, што се одржа во македонскиот парламент, изјави дека во Бугарија нема македонско малцинство; на лагите и клеветите на адреса на Македонците, што живеат во Бугарија; на пресудите, кои й беа дадени од страна на Европскиот суд и на уште многу, многу факти и аргументи, кои се одразени во бугарските медиуми и ќе останат за да напомнуваат на идните генерации на бугарскиот народ за нејзината престапна безобзирна политика што наметнува асимилациjа.

Пак повторувам, тоа е вистината за односот на Бугарија кон нас Македонците, кои живееме овде. Таа вистина е регистрирана, како што реков, и во бугарските весници, кои не штедеа и не ги штедат своите лаѓи и клевети и ги манипулираат бугарската и светската јавност.

Бугарија не може за во иднина да продолжи со негирањето на македонското малцинство. Нешто повеќе: сите држави, членки на Европската заедница ќе имаат должноста не само да ги признаат малцинствата, кои живеат на нивна територија, но и да им обезбедат неопходните услови, за да го зацврстуваат својот национален идентитет.

НEПРЕКИНАТИТЕ, нечовечки и бесрамни напори на бугарските ултранационалисти, кои, како што реков, се наоѓаат во врвот на државната хиерархија, прават се само и само да ги асимилираат и да ги уништат Македонците во Бугарија. Но нека тие безумници да знаат, дека членувањето во Европската унија е сигурен и безмилосен гробокопач на великобугарскиот националшовинизам и дека тоа членство ќе ја огласи неговата смртна пресуда. Право на помилување нема да има!